trollen neemt soms kwaadaardige vormen aan
Posted: 03 Aug 2008 23:54
[Nieuws] Webgeweld: trollen neemt soms kwaadaardige vormen aan
Wie een tijdje heeft doorgebracht op de internet nieuwsgroepen, zal bekend zijn met de term "trol": iemand die opzettelijk een online community verstoord, een relschopper die vaak ernstige discussies onderbreekt met zijn ergerlijke postings. Een trol postte vaak een stomme vraag en wachtte af wie daarop inging. Vaak werd er puberachtige taal gebruikt - wat meestal ook overeenkwam met de geestelijke leeftijd van de poster (zijn werkelijke leeftijd, of het aantal jaren of maanden dat hij/zij op de virtuele planeet Internet reeds doorbracht).
Het internet is sindsdien gegroeid; het is een massamedium geworden waarin voortdurend geëxperimenteerd wordt, grenzen verlegd worden, en waarin de burger zijn nieuwe plaats moet vinden. Tieners zijn haast meer bezig met hun MySpace profiel dan met hun uiterlijk en jeugdpuistjes. VOlwassenen brengen de helft van hun tijd door in virtuele wereld, waar zij denkbeeldig de liefde bedrijven, geld verdienen, hun dromen waar maken.
Maar het trollen blijft voortduren, en is zelfs in een nog kwalijkere fase beland. Waar de trol vroeger in zijn eentje gnifffelde bij de aandacht die hij kreeg, spreekt men nu van "Lulz", een kwalijke variant op LOL, waarbij plezier gepeurd wordt uit het aanschouwen van iemand die misschien wel 2.000 km ver zit, maar als gevolg van pesterijen die de trol uitvoert haast gek wordt. De trol chat met zijn vrienden, en lacht heel hard terwijl zijn slachtoffer afziet.
Een verhaal in de New York Times toont aan dat deze "lulz" echt niet onschuldig zijn, en zelfs heel pijnlijk kunnen zijn. Daarin wordt beschreven hoe een jongeman zelfmoord pleegde, waarop zijn vrienden op hun MySpace pagina een virtuele wake hielden voor de jongen. Een van de bezoekers vertelde hoe de dode onlangs zijn iPod verloor. Dat bericht kwam tercht op de website van een forum, /B/, een "random" forum van 4chan.org. En hoe tragisch het gebeuren zelf ook, de deelnemers aan dit forum vonden het aspect van de iPod erg grappig, en begonnen verder te spinnen op het thema. Iemand ging naar het graf van de jongen, legde er een iPOd neer, en nam er een foto van. ANderen belden de ouders van de jongen op, met de boodschap dat zij de iPod gevonden hadden. Kortkom: erg pijnlik voor de ouders, en absoluut afschuwelijk.
Maar dat kan blijkbaar de /b/ groep niet deren. New York Times nam de groep onder de loupe, en het resultaat is eigenlijk heel ontluisterend. Lees zelf en huiver over de toch wel soms verregaande wreedheid van de mens.
http://www.nytimes.com/2008/08/03/magaz ... ref=slogin
Wie een tijdje heeft doorgebracht op de internet nieuwsgroepen, zal bekend zijn met de term "trol": iemand die opzettelijk een online community verstoord, een relschopper die vaak ernstige discussies onderbreekt met zijn ergerlijke postings. Een trol postte vaak een stomme vraag en wachtte af wie daarop inging. Vaak werd er puberachtige taal gebruikt - wat meestal ook overeenkwam met de geestelijke leeftijd van de poster (zijn werkelijke leeftijd, of het aantal jaren of maanden dat hij/zij op de virtuele planeet Internet reeds doorbracht).
Het internet is sindsdien gegroeid; het is een massamedium geworden waarin voortdurend geëxperimenteerd wordt, grenzen verlegd worden, en waarin de burger zijn nieuwe plaats moet vinden. Tieners zijn haast meer bezig met hun MySpace profiel dan met hun uiterlijk en jeugdpuistjes. VOlwassenen brengen de helft van hun tijd door in virtuele wereld, waar zij denkbeeldig de liefde bedrijven, geld verdienen, hun dromen waar maken.
Maar het trollen blijft voortduren, en is zelfs in een nog kwalijkere fase beland. Waar de trol vroeger in zijn eentje gnifffelde bij de aandacht die hij kreeg, spreekt men nu van "Lulz", een kwalijke variant op LOL, waarbij plezier gepeurd wordt uit het aanschouwen van iemand die misschien wel 2.000 km ver zit, maar als gevolg van pesterijen die de trol uitvoert haast gek wordt. De trol chat met zijn vrienden, en lacht heel hard terwijl zijn slachtoffer afziet.
Een verhaal in de New York Times toont aan dat deze "lulz" echt niet onschuldig zijn, en zelfs heel pijnlijk kunnen zijn. Daarin wordt beschreven hoe een jongeman zelfmoord pleegde, waarop zijn vrienden op hun MySpace pagina een virtuele wake hielden voor de jongen. Een van de bezoekers vertelde hoe de dode onlangs zijn iPod verloor. Dat bericht kwam tercht op de website van een forum, /B/, een "random" forum van 4chan.org. En hoe tragisch het gebeuren zelf ook, de deelnemers aan dit forum vonden het aspect van de iPod erg grappig, en begonnen verder te spinnen op het thema. Iemand ging naar het graf van de jongen, legde er een iPOd neer, en nam er een foto van. ANderen belden de ouders van de jongen op, met de boodschap dat zij de iPod gevonden hadden. Kortkom: erg pijnlik voor de ouders, en absoluut afschuwelijk.
Maar dat kan blijkbaar de /b/ groep niet deren. New York Times nam de groep onder de loupe, en het resultaat is eigenlijk heel ontluisterend. Lees zelf en huiver over de toch wel soms verregaande wreedheid van de mens.
http://www.nytimes.com/2008/08/03/magaz ... ref=slogin
